Peristeri Stadium

Γενικές πληροφορίες

ΜΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗ - ΔΥΟ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’20 στην Αθήνα της «διαφορετικότητας» και μια παρέα που σύχναζε στην πλατεία Κυριακού, τη σημερινή πλατεία Βικτωρίας, αποφάσισε να ιδρύσει μια ομάδα ποδοσφαίρου.
Καθαρά για χόμπι και από αγάπη στο άθλημα.
Οι εποχές ήταν δύσκολες, αλλά το μεράκι έφτανε και περίσσευε.
Κολομβούνης, Πέτας, Σταθόπουλος, Συνοδινός, Σταματόπουλος, Γλυκοφρύδης ήταν οι πρωτεργάτες της ιδέας που επίσημα υλοποιήθηκε τον Μάιο του 1923.
Το βάρος της οργάνωσης έπεσε πάνω στον καθηγητή Μαθηματικών Βαγγέλη Σταμάτη, ο οποίος ήταν ένας από τους κορυφαίους παράγοντες της προπολεμικής περιόδου και βοήθησε με τις γνώσεις του την παρέα της πλατείας Βικτωρίας να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της δημιουργίας μιας νέας ομάδας. Ο Βαγγέλης Σταμάτης ήταν μέλος του Δ.Σ. του Παναθηναϊκού και μαζί με δύο-τρία ακόμη μέλη διαφώνησε και αποχώρησε από τους «πράσινους». Η νέα ομάδα που ιδρύθηκε πήρε το όνομα «Ατρόμητος».
Το ιδρυτικό καταστατικό απέκτησε επίσημη μορφή δύο χρόνια μετά. Το 1924 εγκρίθηκε η δημιουργία του νέου συλλόγου, αλλά η υπογραφή του ιδρυτικού καταστατικού έγινε το 1925. Ο Ατρόμητος έχει τον αριθμό 14 στο μητρώο της ΕΠΟ. Η πρώτη ομάδα που εγράφη στο δυναμικό της ελληνικής ομοσπονδίας ήταν ο Παναθηναϊκός και ακολούθησαν: ΑΕΚ, Απόλλων, Δάφνη, Αθηναϊκός, Αστήρ Ζωγράφου, Γουδί, Ολυμπιάδα (Ορφέας Αιγάλεω), Άρης Πετρούπολης, ΑΟ Παγκρατίου, Ελληνορωσικός, Αρίων Παγκρατίου, Αττικός και Ατρόμητος.
Πρώτος πρόεδρος ήταν ο Ιωσήφ Τσουρουκτσόγλου, ένας ευυπόληπτος γιατρός που καταγόταν από τη Μικρά Ασία και πρώτη έδρα της ομάδας ήταν το γήπεδο του Πανελληνίου στο Πεδίον του Άρεως και αργότερα το γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Το 1925, σε μια άλλη περιοχή της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας, στο Περιστέρι, που ακόμη δεν είχε συσταθεί σε δήμο, ιδρύεται ο σύλλογος Ασπίς, από τον οποίο προήλθε ο ποδοσφαιρικός Νέος Αστήρ.
Το 1932 ο Νικόλαος Επίογλου και ο Ιωσήφ Τσουρουκτσόγλου, που κρατούσαν στα χέρια τους τις τύχες της ομάδας του Ατρόμητου, πήραν τη μεγάλη απόφαση. Ο Ατρόμητος έπρεπε να βρει τη δική του έδρα. Η γειτνίαση με τον Παναθηναϊκό δημιουργούσε εμπόδια, καθώς η ομάδα δεν είχε δικούς της φιλάθλους κι έπρεπε να αποκτήσει το δικό της ξεχωριστό κοινό. Η ιδέα τους πήρε σάρκα και οστά.
Ο Ατρόμητος μετακινήθηκε το 1933 στο Περιστέρι που εκείνα τα χρόνια ήταν ένας απέραντος περιστερώνας και το αποκούμπι χιλιάδων προσφύγων, μετά την καταστροφή της Σμύρνης.
Δεν ήταν ούτε καν δήμος. Δήμος έγινε το 1934.
Η συγχώνευση έγινε χωρίς μεγάλη δυσκολία. Ατρόμητος Αθηνών και Αστέρας ενώθηκαν εις σάρκα μία. Ο Αστέρας, που ήταν ανεξάρτητο σωματείο, έδωσε το σύμβολό του (το αστέρι) στη φανέλα της νέας ομάδας που δημιουργήθηκε, αλλά και τα χρώματά του, το μπλε και το άσπρο, ενώ ο Ατρόμητος Αθηνών κράτησε το όνομά του. Έτσι δημιουργήθηκε το 1932-33 ο νέος Ατρόμητος Αθηνών, με σήμα το αστέρι, χρώματα το μπλε - άσπρο κι έδρα το Περιστέρι.
Ο Αντώνης Μηγιάκης και ο Υποφάντης ήταν οι πρώτοι προπονητές της νέας ομάδας και ποδοσφαιριστές οι Γκότσης (τερματοφύλακας), Τζουβαλής, Μπανανός, Καγετζής, Λουρής, Φώσκολος, Γεωργίου, αφοί Παπανικολάου, Γιαννόπουλος, Χατζηκάλης, Στίφης κ.ά. Πολλούς τους ξέρουμε μόνο με τα παρατσούκλια τους…..

73 χρόνια μετά...

Εβδομήντα τρία χρόνια μετά ήρθε μια δεύτερη συγχώνευση, για να σημαδέψει για τα καλά την ιστορία του Ατρόμητου. Μια δεύτερη συγχώνευση που έδωσε στην ομάδα νέες προοπτικές και νέα οράματα.
Ο Μάιος του 2005 βρήκε τον Ατρόμητο στη Γ’ Εθνική, με πολλά οικονομικά προβλήματα, που καθιστούσαν το μέλλον του εξαιρετικά αβέβαιο. Θα έπεφτε στη δίνη της Δ’ Εθνικής αν….
Σαν «μάνα εξ ουρανού» και ακολουθώντας τα βήματα του Νίκου Επίογλου και του Ιωσήφ Τσουρουτσόγλου παρουσιάζεται ένας από τους πλέον αξιόπιστους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο επιχειρηματίας Γιώργος Σπανός, ιδιοκτήτης της εταιρείας πετρελαιοειδών «ΕΤΕΚΑ», ο οποίος κάνει τη σοβαρότερη και σπουδαιότερη επενδυτική κίνηση που γίνεται ποτέ στον αθλητισμό του Περιστερίου.
Διαλύει τη Χαλκηδόνα που ήταν μία από τις ομάδες-πρότυπο στην Α’ Εθνική και τη συγχωνεύει με τον Ατρόμητο. Χωρίς όρους.
Ξαφνικά και αναπάντεχα ο Ατρόμητος βρέθηκε στα «μεγάλα σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου ύστερα από 24 ολόκληρα χρόνια. Αναπάντεχα, αλλά λυτρωτικά...
Ο Ατρόμητος κρατάει τα σύμβολά του, τα χρώματά του, την έδρα του και βάζει πλώρη για μεγάλες επιτυχίες. Κάπου εδώ κλείνει ένας πολύ μεγάλος κύκλος της ιστορίας του Ατρόμητου και ξεκινάει ένας καινούργιος...
Ένας νέος κύκλος μιας ομάδας που μπορεί να αποτελεί προϊόν συγχώνευσης, όμως εξακολουθεί να είναι ο ιστορικός Ατρόμητος που γαλούχησε γενιές και γενιές Περιστεριωτών.
Έπειτα από συζητήσεις με τον τελευταίο πρόεδρο προ-συγχώνευσης, Τάσο Παπανικόλα, και τον δήμαρχο Περιστερίου, Ανδρέα Παχατουρίδη, ο Γιώργος Σπανός λέει το «ναι» και γίνεται ο νέος και μεγάλος ηγέτης του Ατρόμητου, με στόχο να τον οδηγήσει πολύ ψηλά.
Η συμφωνία της συγχώνευσης του Ατρόμητου με τη Χαλκηδόνα ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα στις 31 Μαΐου του 2005, σε αίθουσα του ΚΥΒΕ.
Στο πάνελ κάθισαν ο Γιώργος Σπανός, ο Ανδρέας Παχατουρίδης, ο Τάσος Παπανικόλας και ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη, Σπύρος Μαγγίνας.
Η συγκίνηση όλων και ειδικά στο πρόσωπο του Γιώργου Σπανού είναι έκδηλη. «Κάναμε την πρώτη μεταγραφή», είπε φανερά ικανοποιημένος ο Ανδρέας Παχατουρίδης που του παρέδωσε τη φανέλα του Ατρόμητου με το νούμερο «1» και το όνομα «Σπανός» στην πλάτη.

Κατ’ ουσίαν απορρόφηση

Ρόλο-κλειδί στην επίτευξη συμφωνίας έπαιξε ο ερασιτέχνης Ατρόμητος, ο «μπαμπάς» της ΠΑΕ, μέσω του οποίου πήρε μορφή το νέο σωματείο.
Ουσιαστικά δεν πρόκειται για συγχώνευση του Ατρόμητου με τη Χαλκηδόνα, αλλά για την απορρόφηση του ενός σωματείου από το άλλο.
Στις 13 Ιουλίου 2005 έγινε από τα μέλη του ΑΠΣ Ατρόμητος η έγκριση της συγχώνευσης των σωματείων ΑΠΣ Ατρόμητος και Α.Ο. Χαλκηδόνα Νήαρ Ηστ, διά της απορρόφησης του Α.Ο. Χαλκηδόνα Νήαρ Ηστ από το σωματείο ΑΠΣ Ατρόμητος Αθηνών.
Η ΠΑΕ Ατρόμητος κήρυξε πτώχευση και τα χρέη της σε Εφορία και ΙΚΑ τα ανέλαβε η νέα διοίκηση, ενώ οι οφειλές σε ποδοσφαιριστές λόγω της πτώχευσης «έσβησαν». Έτσι, μέσω του ερασιτέχνη Ατρόμητου «γεννήθηκε» μια νέα ΠΑΕ που πήρε νέο AΦΜ και απέκτησε την ονομασία «ΠΑΕ Ατρόμητος Αθηνών 1923».
Την πρώτη διοίκηση της ΠΑΕ, που προήλθε μέσα από την απορρόφηση της Χαλκηδόνας από τον Ατρόμητο, αποτέλεσαν οι Γιώργος Σπανός (πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος), Χρήστος Πλακάς (αντιπρόεδρος), Γιάννης Τσεβρετζής (γενικός διευθυντής και αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος), Σπύρος Μαγγίνας (μέλος), Τάκης Μιχαλέτος (μέλος), Κάτια Κοξένογλου (μέλος), Βαγγέλης Μπαταγιάννης (μέλος), Ανδρέας Βορύλας (μέλος), Άρης Γρηγορόπουλος (μέλος), ενώ αργότερα προστέθηκε και ο παλιός άσος του Ατρόμητου, Αντώνης Καραλής.
ΕΝΑ «ΦΛΕΡΤ» ΜΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Το «φλερτ» του Ατρόμητου με τη Χαλκηδόνα άρχισε να ξεδιπλώνεται από το τέλος του 2003, μέχρι να πάρει επίσημη μορφή «γάμου», στις 31 Μαΐου του 2005, με την ανακοίνωση της συμφωνίας στο ΚΥΒΕ Περιστερίου.
Ήταν σε μια συνάντηση των Τάσου Παπανικόλα και Γιώργου Σπανού, με καθαρά φιλολογικό ενδιαφέρον και τίποτα περισσότερο:
«Τον ρώτησα να μου πει πώς θα πορευτεί στην Α’ Εθνική, γιατί εκείνη τη χρονιά ανέβηκε η Χαλκηδόνα και μου απάντησε ότι ήθελε να δοκιμάσει τις δικές του δυνάμεις, πιστεύοντας ότι θα καταφέρει να δημιουργήσει φιλάθλους», θυμάται ο Τάσος Παπανικόλας και συνεχίζει:
«Επικοινώνησα πάλι με τον Γιώργο Σπανό τον Σεπτέμβριο του 2004 και δύο μήνες μετά τον ενημέρωσα για τα οικονομικά μεγέθη. Μιλήσαμε ξανά τον Δεκέμβριο του 2004 και μου είπε ότι στο επόμενο πρωτάθλημα δεν θα κατέβαινε ως Χαλκηδόνα και ότι θα προχωρούσε σε συγχώνευση. Ασφαλώς, όμως, ήξερε ότι η συγχώνευση με τον Ατρόμητο ήταν από κάθε πλευρά πιο συμφέρουσα γι’ αυτόν. Τέλος Φεβρουαρίου - αρχές Μαρτίου 2005 με πήρε τηλέφωνο μετά τον αγώνα Κυπέλλου στη Λάρισα και με ενημέρωσε ότι προχωράμε το σχέδιό μας».
Πράγματι, ο Γιώργος Σπανός ξεκινάει «έρευνα αγοράς» στο Περιστέρι, για να μάθει πόσο γοητεύει τους φιλάθλους της πόλης η επιστροφή του Ατρόμητου στην Α’ Εθνική, μέσω της συγχώνευσης με τη Χαλκηδόνα.
Από παντού εισπράττει θετικά μηνύματα.
Πολύ γρήγορα μπαίνει στην υπόθεση της συγχώνευσης ο δήμαρχος Περιστερίου, Ανδρέας Παχατουρίδης, που αποδείχτηκε ο καταλυτικότερος παράγοντας για την πραγματοποίηση της πολύ μεγάλης συμφωνίας που άλλαξε εντελώς την ιστορία του ιστορικού Ατρόμητου.
«Είχα πολλές προτάσεις εκείνη την εποχή από πολλές ομάδες, ακόμη κι εκτός Αθηνών. Στο τέλος καταστάλαξα στην απόφαση να μη φύγω από την Αθήνα και δέχτηκα την πρόταση του Ατρόμητου, γιατί διαθέτει τεράστια δυναμική και τον αγαπάνε οι οπαδοί του», λέει για εκείνες τις μέρες ο Γιώργος Σπανός.

Σε... ουδέτερη έδρα

Οι συζητήσεις των Γιώργου Σπανού - Ανδρέα Παχατουρίδη ξεκίνησαν σε... ουδέτερη έδρα. Τόπος συνάντησης ήταν γνωστό ξενοδοχείο στη Λεωφόρο Συγγρού.
Εκεί έγιναν τα πρώτα βήματα της «γέννησης» του νέου Ατρόμητου, ανάμεσα στον μελλοντικό ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ατρόμητος και στον πρώτο πολίτη της πόλης του Περιστερίου.
Τα χρώματα, τα σύμβολα, και η έδρα της νέας ομάδας έγιναν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ο Γιώργος Σπανός, όντας ψυχολογικά δεμένος με τη Χαλκηδόνα που αποτελούσε ένα κομμάτι από τη ζωή του, ζήτησε να μπει μια μικρή κίτρινη λωρίδα στα χρώματα της νέας ομάδας. Το μπλε - άσπρο του Ατρόμητου και το μπλε - κίτρινο της Χαλκηδόνας ήθελε να ενωθούν «εις σάρκαν μία». Ο Γιώργος Σπανός όμως δεν επέμενε στο αίτημά του.
«Σεβάστηκε την ιστορία του Ατρόμητου και δέχτηκε να μην μπει το κίτρινο χρώμα στη νέα ομάδα. Από την πρώτη στιγμή, αυτό που ζήτησα από τον Γιώργο Σπανό ήταν τρία πράγματα. Τρία πράγματα που θα έμεναν ως το απόσταγμα της συγχώνευσης, αλλά κατ’ ουσία απορρόφησης της Χαλκηδόνας από τον Ατρόμητο. Πρώτον η ονομασία της ομάδας να παραμείνει Ατρόμητος, δεύτερον τα χρώματα της ομάδας δεν έπρεπε να αλλάξουν, αφού το μπλε και το άσπρο είναι τα χρώματα του Ατρόμητου και τρίτον το διακριτικό σήμα της ομάδας, που σε όλη την ιστορική του διαδρομή είναι το αστέρι, επίσης δεν θα άλλαζε. Αυτά τα τρία πράγματα ήταν αδιαπραγμάτευτα από την πλευρά του δήμου Περιστερίου, του δημάρχου προσωπικά και των χιλιάδων φιλάθλων». τονίζει με έμφαση ο δήμαρχος Περιστερίου Ανδρέας Παχατουρίδης και συνεχίζει: «Μετά το πρώτο ραντεβού ο Γιώργος Σπανός μου είπε: “Δήμαρχε, δεν θέλω να προδικάσω το αποτέλεσμα από το πρώτο ραντεβού, αλλά πιστεύω ότι έχουμε το ίδιο μέταλλο”. Δεν έχω ξεχάσει ποτέ τα λόγια του, γιατί μου έμεινε βαθιά χαραγμένη η λέξη “μέταλλο”».